Ik stapte zaterdagmiddag vroeg in de trein met mijn man Marcel. We hadden een geweldige dag in Maastricht, en nu gaan we blij naar huis. Nadat ik de jas op het bagagerek had aangetrokken, deed mijn been pijn en viel ik in de treinstoel.
Marcel kust me en vraagt of ik de krant mag lezen. Ik streel zijn arm, kus hem op de wang en zeg: “Nee, ik zal later naar muziek luisteren.” Net voordat de trein in beweging komt, zit een jonge man tegenover. Marcel keek even naar de man, keek toen naar mij en merkte dat ik teleurgesteld was dat mijn voeten nu beperkt waren.
Zodra de trein begint, zet je je koptelefoon op en luister je naar de geweldige muziek van Bruce Springsteen. Onbewust trek ik mijn jurk recht en kruis ik mijn benen. Ergens in mijn systeem is er ingebouwde automatisering die aandacht nodig heeft. Terwijl de trein langzaam de stad verlaat en wordt omringd door zomerse landschappen, kijkt de man voor me uit het raam. Marcel zit nu voor hem met een krant en leest zijn favoriete sportblad. De muziek doet me dromen en ik word helemaal ondergedompeld in een heerlijk ontspannen sfeer. De sfeer van een heerlijke dag met mijn lief, een mooie zomerdag, de klanken van mijn favoriete artiesten en het prachtige Limburgse landschap.
Zonder dat ik het weet, scan ik mijn omgeving, detecteer bewegingen en geniet van het ritme van de trein. De jonge man voor me is heerlijk donker en ik denk dat hij ongeveer 10 jaar jonger is dan ik, begin 30. Hij is gespierd, draagt een zonnebril en luistert naar muziek zoals ik. Als ik mijn benen over elkaar kruis, is aan zijn bewegingen te zien dat hij me aankijkt achter de donkere bril in zijn zonnebril.
Als ik hem aankijk, knikt hij bijna onzichtbaar en er verschijnt een glimlach in zijn mond. Na een tijdje naar Marcel te hebben gekeken, leest hij nog steeds en is hij zich niet bewust van oogcontact met een vreemde. Toen ik de man weer zag, verscheen de sympathieke lachlijn weer om zijn mond. Deze keer ziet het er meer flitsend en flirterig uit. Ik volgde zijn bewegingen en zijn handen krabden even als jeuk aan zijn rechterborst. Ondertussen lijkt hij een uitgekiend spel te spelen, waarbij hij de nadruk legt op zijn spierweefsel.
Ik zie hem zijn lippen likken, me zelfverzekerd aankijken en me van top tot teen bespioneren. Door het ongemak van mijn beweging leunde ik tegen Marcel aan, streelde zijn arm, kuste hem, en hij reageerde dankbaar. Nog voordat Marcel achter de krant leunde, voelde ik mijn voeten tegen de mijne wrijven. Vreemd genoeg beweeg of ervaar ik zo’n fysiek contact niet op die manier.
Nu bespioneer ik hem. Ik neem elk detail in me op zijn prachtige donkerblauwe shirt, comfortabele kaki broek en leren schoenen die perfect bij zijn riem passen. Ze heeft een stijlvolle uitstraling en het horlogebandje past ook nog eens aan de riem. Zijn bruine huid, kort zwart kapsel en verzorgde baard maken hem nog sexyer, en dat weet hij als geen ander.
Hij daagt me uit en kijkt me aan. Zijn hoofd leunde tegen zijn hand, met een centimeter tussen zijn lippen en tong die zijn duim zichtbaar aanraakte. Ik voel me steeds ongemakkelijker en ik beweeg weer. Hij speelt met me en weet dat hij me in zijn handen heeft. En dat terwijl mijn man naast me zit. Het zweet valt onder mijn arm en glijdt in mijn stoel.
Weer voel ik zijn voeten tegen de mijne. Duw het deze keer terug zoals je wilt. Iets in mij is gek met mij. Het verbaast me dat Marcel het niet weet, want mijn hartslag kan verdubbeld zijn en mijn ademhaling is veel zwaarder dan normaal. Toen ik weer naar het raam probeerde te kijken, merkte ik dat ik zijn positie imiteerde.
